Marcin Rożek urodził się 8 listopada l885r, w Kosieczynie jako syn Andrzeja Rożka - robotnika kolejowego i Katarzyny, z domu Andres. W 1891r. rodzina przeprowadziła się do Zbąszyniu, a w 1893r.  do Wolsztyna. W 1900r. Marcin kończy naukę w szkole powszechnej w Wolsztynie i podejmuje naukę rzemiosła w pracowni Piotra Gimzickiego w Poznaniu mistrza kamieniarskiego i sztukatora.

Lata 1904 – 1905 to okres studiów Berlinie. W tym czasie jest stypendystą Towarzystwa Pomocy Naukowej dla młodzieży niezamożnej im. Karola Marcinkowskiego. 

W latach 1905 - 1910 jest studentem Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, w klasie rzeźby prof. Erwina Kurza. Od 1910 do 1911 pogłębia swą wiedzę w Paryżu

Do 1913r. przebyta w Niedźwiedziu, u pp. Mieczkowskich. Tam powstają rzeźby, wizerunki członków rodziny. W 1913r. Rożek wraca do Poznania i zamieszkuje u przyjaciela  Antoniego Rejmana - architekta. W roku 1916 postanawia wynająć mieszkanie   z pracownią  przy ul. J. Kochanowskiego w Poznaniu.

W 1918r. Marcin, wraz z bratem Józefem, bierze udział w Powstaniu Wielkopolskim, zostaje wcielony do 
ochotniczego Pułku Ułanów Wlkp.

W 1919r. powstaje w Poznaniu Szkoła Sztuk Zdobniczych, której Rożek jest współzałożycielem i wykładowcą na Wydziale Rzeźby.  W latach następnych oddał się całkowicie twórczości. Do l930r. powstaje szereg rzeźb, płaskorzeźb i innych dzieł. Do najbardziej znanych należą: pomnik "Siewca" (1923), sarkofag Karola Marcinkowskiego, popiersia pomnikowe: Fryderyka Chopina i Stanisława Moniuszki. Najbardziej znanym dziełem Rożka jest pomnik Bolesława Chrobrego w Gnieźnie (1929).

Na zamówienie Sejmu Śląskiego, w 1930r. Rożek rzeźbi popiersia działaczy śląskich: Karola Miarki, Józefa Lompy, Pawła Stalmacha, ks. Londzina.

Szczytowym osiągnięciem artysty był Pomnik wdzięczności Serca Jezusowego w Poznaniu, który został odsłonięty w 1932r, a zniszczony przez hitlerowców.

 W 1933r. Rożek przenosi się na stałe  do Wolsztyna, gdzie zamieszkuje w nowym domu, zbudowanym wg jego projektu.

Tutaj dopiero mógł artysta oddać się całkowicie twórczości. Przyozdabia rzeźbami swój dom, rzeźbi polskich świętych na skarpę Katedry Gnieźnieńskiej, płaskorzeźbę „Św. Jerzy walczący ze smokiem". W 1936r. udaje się w podróż  po Niemczech. W 1938r. powstaje głowa Karola Kurpińskiego, zdobiąca do dziś holl Opery Poznańskiej.

Wojna zastała artystę w Krobi , gdzie wykonywał cykl płaskorzeźb do drogi krzyżowej do kościoła. Jako przedstawiciel polskiej inteligencji twórczej, Rożek należał do ludzi, których faszyści niemieccy, postanowili wyniszczyć. Był on nie tylko artystą, ale również powstańcem wielkopolskim. Musiał  ukrywać się. Rożek przebywał kolejno w Poznaniu, Objezierzu, Tarnowie Podgórnym, gdzie jesienią 1941 r. został aresztowany i osadzony  w osławionym Forcie VII  w Poznaniu.

Nawet w trudnych warunkach więziennych nie przestawał szkicować. Nie upadał na duchu, często pocieszał współwięźniów.    

Za odmowę namalowania portretu Hitlera, Rożek zostaje przewieziony do Oświęcimia, gdzie umiera z wycieńczenia 19 maja 1944r.

Marcin Rożek -  Powstaniec Wielkopolski, patriota, artysta rzeźbiarz, trwale zapisał się na kartach polskiej historii.